Enerzijds zijn er heel veel mensen die noodgedwongen thuis moeten zitten, omdat zij hun normale werk niet kunnen uitvoeren. Anderzijds zijn er heel veel mensen, in de zorgsector maar ook in andere essentiële sectoren, die hun werk kunnen verderzetten. Soms in heel moeilijke omstandigheden, vooral voor de zorgverleners.
Voor de mensen die thuis moeten blijven, is het een dubbel gevoel. De machteloosheid om werkeloos thuis te zijn, en dus geen maatschappelijke rol te vervullen. Terwijl anderen hun leven wagen - de strijd tegen het coronavirus wordt vergeleken met een echte oorlog.
Hier willen wij graag een persoonlijke noot aan toevoegen, van hoe de wijk waar onze redactie woont, deze crisis beleeft. Het is een landelijke gemeente, en de meeste mensen hebben voldoende ruimte in hun woning, hun tuin, de directe omgeving, om de beperking om zich te verplaatsen verstandig na te leven zonder eigenlijk erge hinder te ondervinden in hun dagelijkse leven.
De mensen gedragen zich ook heel verantwoordelijk. En sociaal. Net zoals op andere plekken, in steden en in dorpen, zijn er in ons stukje straat initiatieven om elkaar op te beuren, die een gevoel van samenhorigheid geven. Een van onze buren geeft elke avond om 8u een miniconcert, met de buren als publiek - allemaal netjes voor hun eigen huis staand uiteraard. En dat geeft moed.
Er zijn tal van initiatieven opgezet om gewone mensen te steunen, om bedrijven te steunen. De website SteunZe stelde een lijst samen. Er hoort ook een app bij.
https://steunze.be/
https://github.com/driesvints/steunze.be
|