 Wanneer een redacteur van de New York Times gevraagd wordt om mee te werken aan een experiment, zegt hij ja. Het experiment zou testen hoeveel data over hem verzameld wordt bij zijn surftochten, door wie, en met welke technieken. Zijn verslag lees je in nu online, en het is... eigenlijk geen verrassing.
Dat we gevolgd worden tijdens onze surftochten, dat weten we allemaal. Maar in welke mate, dat weten we uiteraard niet precies. En die tracking blijkt nu dus heel gedetailleerd te zijn. Zo volgen zijn waar je bent, gebaseerd op je IP adres- iets wat je niet kan uitzetten. Er zijn ook de Twitter en Facebook share-buttons op websites, die je kunnen volgen zolang je in je Twitter- of Facebook account ingelogd bent.
Sommige websites / adverteerdiensten geven jou een unieke ID, die dan gevolgd wordt. Andere bedrijven werken met fingerprinting, waarbij gewerkt wordt met signalen van de computer zoals schermresolutie, informatie over je browser, OS, en meer.
Kortom: vergeet het maar dat je ook maar enige privacy hebt online. En dat die vele storende reglementeringen van de EU en de GDPR daar iets aan veranderd hebben:je wordt nog even erg, zelfs nog erger gevolgd dan voorheen. Het enige wat veranderd is, is dat je moet aanklikken dat je cookies toelaat...
https://www.nytimes.com/interactive/2019/08/23/opinion/data- ...
|
