 Een verhaal met een hoog NCIS-gehalte! Een verhaal dat ook zijn oorsprong vindt op Twitter, en uiteindelijk bij Wall Street Journal belandde.
Het gaat om een discussie tussen de website Genius en Google. Genius publiceert songteksten, en is bijvoorbeeld interessant om te weten te komen wat een bepaalde song wil zeggen, omdat de tekst ervan vaak moeilijk te verstaan is, zoals bij hip-hop songs en andere pop hits. Genius rekent daarbij op de Google zoekmachine, om muziekliefhebbers naar zijn website te sturen. Zoekt een gebruiker naar een song, dan krijgt hij bijvoorbeeld een link naar de band, naar een YouTube versie van de song, en ook de tekst bij Genius.
Maar de laatste jaren is het verkeer, afkomstig van Google, drastisch verminderd. De reden: Google publiceert ook de songteksten in de zoekresultaten zelf. Genius beweert dat Google die teksten van haar website pikt - en Google ontkent dat.
Maar Genius doet dan een slimme zet: het stopt bepaalde code in zijn teksten, waardoor het onomstotelijk vastgesteld kan worden of de tekst die Google publiceert, oorspronkelijk afkomstig was van Genius.
En hoe ingenieus was dat systeem bedacht! In de teksten van Genius werden sinds 2016 de apostroffen (het ' leesteken) afwisselend als 'rechte' en 'gekrulde' leestekens weergegeven. Wanneer Google de songtekst met exact dezelfde variatie weergeeft, dan is het bewijs van het plagiaat geleverd. En is Google er gloeiend bij. Het bijzondere hierbij is dat, wanneer je die verschillende soorten leestekens zou omzetten naar morsecode, je het woord 'red handend' (op heterdaad betrapt) krijgt.
Slim bekeken!
https://www.wsj.com/articles/lyrics-site-genius-com-accuses- ...
https://twitter.com/randfish/status/1140334649412947968
|
