 Toen Apple aankondigde dat het een 'dark mode' als optie zou invoeren in zijn gebruiksinterface, moeten wij eerlijk toegeven dat wij de wenkbrauwen gefronste hebben. Want een zwarte achtergrond met witte letters, dat kan je toch moeilijk ontspannend voor de ogen noemen? Zelf krijgen wij, wanneer wij tijdens het surfen witte tekst op zwarte achtergrond moeten bekijken, meteen last van de ogen zodra we wegkijken - het begint dan te schemeren.
Toch stelde Apple dat de Dark Mode je moet helpen om je te focussen op je werk. Het zou de content duidelijker laten uitkomen, en de knoppenbalken zouden naar de achtergrond verdwijnen. Bovendien zou de dark mode vriendelijk zijn voor de ogen.
En omdat Apple het zei, begon ineens iedere app-maker met een dark modus, om 'mee te zijn' en het voorbeeld van de Grote Leider te volgen. De dark modus werd een statement.
Het deed ons vandaag dan ook plezier om een artikel te ontdekken dat de zegeningen van die dark modus in twijfel trekt. En dat op wetenschappelijke manier onderbouwt. Er is namelijk een reden waarom schermen van witte letters op zwarte achtergrond overgeschakeld zijn, eerst naar witte letters op een groene achtergrond, en nu naar zwarte letters op een witte achtergrond, net zoals bij een boek.
Het artikel haalt verschillende onderzoeken aan en komt tot de slotsom dat zwarte tekst op een witte achtergrond het oog helpt om zich te focussen, om letters te herkennen, teksten te begrijpen; het verhoogt je leessnelheid en zorgt voor minder snel vermoeide ogen. Zo. Nu weet je wat je te doen staat!
[Nawoord: dit artikel is geschreven VOOR de aankondigingen van Apple op zijn WWDC conferentie. Waar nogmaals triomfantelijk gezwaaid werd met dark modus voor nog meer van zijn besturingssystemen... Het verslag van de WWDC-aankondigingen volgt morgen]
https://tidbits.com/2019/05/31/the-dark-side-of-dark-mode/
|
