 AirBnB, de deel-steps en deel-auto's, Uber, ... het zijn enkele van de initiatieven die passen in de "sharing economy". Het principe is simpel: waarom zou je voorwerpen of logement dat je niet voortdurend nodig hebt, niet met iemand anders delen?
Op zich een nobele gedachte. Maar de realiteit leert ons dat het principe verworden is tot een economie die tot misbruiken leidt. Zo is Airbnb van het occasioneel verhuren van een kamer terwijl jijzelf op reis bent, verworden tot een puur commercieel gegeven, waar hele buurten onleefbaar worden door de vele toeristen die in privéhuizen komen wonen, waar de 'gewone' burgers geen huis meer vinden omdat de huurprijzen te hoog zijn (kortetermijn verhuren betaalt veel beter!), en waar er oneerlijke concurrentie gevoerd wordt met de reguliere hotel- en B&B sector. Om van belastingontduiking nog te zwijgen...
Andere delen van de sharing-economy zoals Uber leiden dan weer tot uitbuiting (de chauffeur moet een zelfstandige zijn en eigen risico dragen, en is geen werknemer binnen een taxibedrijf). En het geheel lijdt tot een economie waarbij mensen nog minder betaald worden, en zeventien bij-jobs moeten nemen.
Een ontluisterend verhaal. Een artikel van OneZero bij Medium gaat dieper in op de sharing economy, en ontleedt haarfijn hoe die de belofte van kleinschaligheid, van het terug kennen van je buren, het aanwakkeren van het gemeenschapsgevoel, jammerlijk gemist heeft.
Een iets langer artikel, maar zeker en vast aanbevolen lectuur!
https://onezero.medium.com/the-sharing-economy-was-always-a- ...
|
