 Een 'gezaghebbende figuur' - dan denken de meeste mensen aan professoren of wetenschappers, of mensen die bewezen hebben een goed doorzicht te hebben. Zij hebben gezag, wanneer zij iets zeggen wordt geluisterd. In schril contrast met deze betrouwbare personen staan de 'influencers'. Mensen die een grote schare 'volgelingen' opgebouwd hebben op de sociale netwerken, als vlogger, blogger, of instagrammer, met hun foto's en filmpjes van unpacking, maquillage-sessies en modeshows.
Mensen die erg populair zijn, maar waarvan het wereldje heel kunstmatig is. Ontelbaar zijn de reportages waarin doorprikt wordt hoe de zogezegde spontane foto's er pas kwamen na heel lange ensceneringen. Niet alleen de beelden kan je niet betrouwen, ook de woorden niet, want de steun of bewondering / goedkeuring die zij uitspreken voor bepaalde producten is niet eens hun oprecht gevoel, maar een mening die betaald word. Sponsoring dus.
Welnu, dat oppervlakkige wereldje kreeg deze week nog maar eens een sneer toegediend, en wel van The Atlantic. In een artikel vertelt redactrice Taylor Lorenz namelijk dat de influencers ook sjoemelen met het aantal sponsors dat zij hebben. Soms laten zij een artikel eruitzien alsof het gesponsord wordt, maar is het dat niet. Want hoe meer sponsors zij hebben, hoe meer 'street cred' - met andere woorden: hoe meer zij geliefd zijn bij de merken, en dat moet andere merken dan ook aanzetten om hen in te huren voor artikels.
Een foute boel als je het ons vraagt. Maar ja, het is nu eenmaal een modefenomeen...
https://www.theatlantic.com/technology/archive/2018/12/influ ...
|
