 Wanneer je de prijs van apps voor het mobiele toestel vergelijkt met software voor de desktop, dan is daar een hemelsbreed verschil. Voor een app betaal je tussen de 1,99 en 9,99, en voor software leg je zonder nadenken gemakkelijk 39,99 tot 99,99 euro neer.
Hoe kunnen makers van apps dan overleven? Wel uiteraard door de populariteit van de smartphone, waardoor zij enorme aantallen van hun app kunnen verkopen. En 100.000 keren 1,99 is nog altijd veel meer dan 100 keren 39,99 - toch?
Maar die verkoopprijs is slechts eenmalig, en een app die je met een abonnementsdienst kan verkopen, brengt natuurlijk veel meer op. Eén keer de app geïnstalleerd, zal de app-maker op rozen zitten, want elk jaar krijgt hij het abonnementsgeld van de gebruiker, zonder er veeel voor te moeten doen.
En dat lijkt nu toch tot een uitwas te leiden - appmakers die eigenlijke een app uitbrengen die op zich geen abonnement behoeft, maar de gebruiker toch verleiden om een abonnement te nemen. Daarvoor passen zij zelfs slinkse tactieken toe, zoals de gebruiker misleiden bij het design van de app, of door een belofte te maken voor een gratis probeerversie, die in amper enkele dagen omgezet wordt naar een betalend abonnement.
Over dit fenomeen gaat een aritkel bij TechCrunch. Want Apple is de laatste maanden ontwikkelaars aan het aanmoedigen om met abonnementen te werken (want dan krijgt Apple ook commissie op de vernieuwing van de abonnementen natuurlijk!). TechCrunch heeft vastgesteld dat het vooral productiviteitsapps zijn die de gebruiker misleiden. Het gaat dan om QR code readers, document scanners, vertaaldiensten, en meer.
Toch even opletten dus!
https://techcrunch.com/2018/10/15/sneaky-subscriptions-are-p ...
|
