Een tweede artikel over data mining en jouw verminderde privacy betreft Google. En opnieuw is het feit dat een bedrijf snoeft over de mogelijkheden die het heeft om gebruikers te volgen, de oorzaak van grote ophef en verontwaardiging. Google wou namelijk aantonen aan de adverteerders dat hun ads wel degelijk zin hebben - niet alleen voor online aankopen, maar ook voor aankopen in bakstenen winkel. Daarvoor gebruikte het miljarden kredietkaarttransacties, om het verband te leggen tussen een digitale adverteercampagne en de resultaten.
Google houdt zich, net als Facebook, bezig met datamining op gigantische schaal. Het analyseert de surfgewoonten van de gebruiker, zijn zoekgeschiedenis, zijn geografische locatie, waarbij het data gebruikt afkomstig door de populaire apps in de Google stal: YouTube, Gmail, Google Maps, Google Play store. Al die informatie is gekoppeld aan jouw échte identitieit, wanneer je inlogt in die Google diensten.
De digitale sporen die je zo achterlaat kan Google koppelen met aankopen in de echte wereld door de gegevens van je kredietkaart te gebruiken. Het geeft veel inzicht, en voor adverteerders is dit ideaal. Maar voor de gebruikers is dit wellicht een stap te ver?
Voorvechters van de privacy menen dat Google transparanter moet zijn over zijn methode om die gegevens te analyseren. Google beweert wel dat het alle nodige maatregelen getroffen heeft om de persoonlijke informatie van zijn gebruikers te beschermen - maar hoe weet je dat? En wie zijn de bedrijven die die kredietkaartgegevens bezitten en in opdracht van Google bekijken? Google heeft namelijk gezegd dat het de details van de transacties niet zelf behandelt, maar daarvoor werkt met niet nader genoemde partnerbedrijven die toegang hebben tot 70% van alle transacties voor krediet- en debetkaarten in de VS. Over Europa is momenteel nog niets geweten.
https://www.washingtonpost.com/news/the-switch/wp/2017/05/23 ...
|