 Even dit: met RTBF verwijzen wij uiteraard niet naar de (oude) benaming voor de Belgische Franstalige radio en tv, maar naar het Right To Be Forgotten, een verplichting die de EU opgelegd heeft aan zoekmachines om, wanneer je naar een persoon zoekt, verwijzingen naar oude, niet meer relevante artikels op het web te de-indexeren.
RTBF is heel omstreden. Oorspronkelijk is het bedoeld als een middel voor de bescherming van jouw privacy. De EU redeneert als volgt: wanneer er iets in jouw verleden gebeurd is waarop je niet trots bent, en het heeft geen relevantie meer met wat jij nu doet, dan zou dat, voor de komst van het digitale tijdperk en de zoekmachines, gewoon "verleden" zijn, dood en begraven. Maar door de zoekmachines kan die informatie wél gevonden worden. Een dronken zuippartij als student, een foute posting in het vuur van een discussie, ... alles is te vinden, wanneer iemands naam in een zoekmachine ingegeven wordt. En dat is eigenlijk wat de EU met RTBF wil bereiken: niet de oorspronkelijke info schrappen, want die staat nog altijd op het web. Maar wel verhinderen dat het, dankzij het olifantengeheugen van de zoekmachines, blijft opduiken, jaren nadien, en mensen blijft achtervolgen..
Is dat censuur, zoals verschillende waarnemers beweren? Misschien wel, misschien niet. De oorspronkelijke informatie staat nog altijd online, dus in die zin is het geen censuur. Maar het wordt wel moeilijker gemaakt om die informatie te vinden, en dat zou je dus als censuur kunnen opvatten. De meningen zijn verdeeld dus.
De voorbije week werd er een nieuw hoofdstuk geschreven in RTBF. Want een Britse regulatorheeft bevolen dat Google nu ook links moet verwijderen naar artikels waarin media berichten over de links die gede-indexeerd werden. Bijvoorbeeld: persoon X heeft gevraagd dat een link naar een artikel bij nieuwssite Y uit de Google-index verwijderd wordt. Y doet het, maar schrijft nadien een artikel waarin het alle links opsomt die onder RTBF verwijderd moesten worden, en noemt daarbij X met naam en toenaam. Dit artikel wordt uiteraard ook door Google geïndexeerd. En het is deze verwijzing die de regulator nu bevolen heeft om te verwijderen.
Censuur of wraakartikels?
Hoe moet je daar nu tegenover staan? Het is een grijs gebied, want zo zou je, volgens sommige bronnen, in een vicieuze cirkel terecht kunnen komen waarin artikels die verwijzen naar artikels die verwijzen naar artikels, verwijderd moeten worden. Zelfs dit artikel. Toch is het niet zo. Ons eigen artikel bijvoorbeeld schrijft alleen over de probleemstelling van RTBF, zonder verwijzing naar individuele gevallen met naam en toenaam. Sommige artikels die volgens de regulator gede-indexeerd moesten worden, zijn misschien gewoon wraakartikels van gefrustreerde media, die boos zijn omdat hun content niet meer in de Google-index zit. Zij hadden wellicht ook geschreven kunnen worden zonder naam en toenaam te vermelden.
Kortom, een onderwerp waarover het laatste woord nog niet gezegd is. En waarover iedereen die met het digitale bezig is, zich voortdurend vragen moet stellen. Hoever kan dit gaan? Moet de beoordeling van te verwijderen links overgelaten worden aan de zoekmachines zelf, of moet er een onafhankelijk instituut komen? Of moeten er geen technologieën bedacht worden die via een simpele melding "update" bij een oorspronkelijk artikel, dat bericht nuanceren of toelichten met excuses of uitleg van de betrokken persoon? Zo wordt niet aan geschiedvervalsing gedaan en kunnen zoekmachines nog altijd het neutrale doorgeefluik blijven dat ze nu zijn...
Meer bij Search Engine Land en The Guardian.
http://searchengineland.com/uk-regulator-to-google-you-must- ...
http://www.theguardian.com/technology/2015/aug/20/google-ord ...
|
