 Een cultuur beperkt in tijd. Wegens de auteursrechten...
Vine is, zoals je wellicht weet, een dienst waarbij je korte filmpjes maakt van achter elkaar geplakte foto's of videofragmenten, dat dan in een eeuwigdurende loop vertoond wordt. Je kan Vine-bestanden inbedden in een website, net zoals je een YouTube filmpje kan inbedden. Vine kende zoveel succes met zijn technologie dat niet alleen Twitter het bedrijf gekocht heeft, maar dat de Vines ook al te vinden zijn omp sommige filmfestivals en gebruikt worden in marketingcampagnes.
Maar heb je je al eens afgevraagd waarom een Vine maximum 6 seconden duurt? Dat heeft net dezelfde reden als waarom rappers en hip-hoppers fragmenten van andere songs van maximum 6 seconden gebruiken in hun mix, en waarom in een podcast bijvoorbeeld maximum 6 seconden ten gehore gebracht worden van een song. En die reden zijn de auteursrechten: je mag namelijk 6 seconden gebruiken van een auteursrechtelijk beschermd werk, niet meer en niet minder.
In een interessant artikel bij GigaOm legt auteur Jeff John Roberts uit dat het niet zonder slag of stoot tot die 6 seconden gekomen is, en dat hier verschillende processen aan vooraf gingen. Er is trouwens nooit echt uitspraak gedaan over die 6 seconden, maar omdat één enkele rechter besliste dat een sample van 6 seconden geen inbreuk betekende op de auteursrechten, wordt die limiet veiligheidshalve door vele artiesten aangehouden.
Voor Vine beeldbestanden is trouwens al een klacht geweest voor inbreuk op auteursrechten; artiest Prince vroeg aan een fan om concert clipsjes van 6 seconden te verwijderen. De fan deed het, zodat het niet tot een proces kwam, maar het had interessant geweest indien dit toch gebeurd had, zodat er klaarheid kan ontstaan over het probleem. Roberts stelt alvast dat die 6 seconden clipsen toegestaan moeten worden, omdat anders de creativiteit die welig aan bod komt in deze Vines, aan banden gelegd wordt. (1)
Toch nog even dit. In een commentaar op het artikel wordt gesteld dat die 6 seconden regel voor muziek eigenlijk niet bestaat. De Amerikaanse wet zegt dat, wanneer muziek gesampled wordt, het fragment zo kort of zo onbelangrijk moet zijn dat de gemiddelde luisteraar het origineel niet kan herkennen in het gebruikte sample. Wij keken het even na, en zo blijkt de (Amerikaanse) wet inderdaad te luiden.(2) Dat er geen 6 seconden "vrijstelling" bestaat, neemt echter niets weg van het argument van het artikel: dat er duidelijke afspraken moeten komen over sampling, waardoor de creativiteit kan zegevieren.
http://gigaom.com/2013/05/25/vine-hip-hop-and-the-future-of- ...
http://www.swanturton.com/ebulletins/archive/TAFSimpleSampli ...
|
