_ _ _____________ | \ | |(___ __ ___) ____ | \ | |___ | | | | _ __ / __) | | \| | _ \| | | || | _ \ \_ \ | |\ \ | __/| | | || | __/___) ) |_| \__|___||_| |_||_|___|____/ Doordacht e-zine voor de modale Internaut __________________________________________________________________________ __ Jaargang 3 Nummer 100 van 2/7/1999 Verschijnt iedere zaterdag Aantal abonnees: 2916 Deadline van deze editie: 1/7/1999 om 16.00h __________________________________________________________________________ __ DEEL 1: Nettjes gezegd Kanaal 17: actuele nieuwsberichten De Nieuwe Oogst: websites DEEL 2: Hoe bedenken ze het De zaak Tee en Tee Van alles halen, niks betalen DEEL 3 : Hersenpinsels ____________________________Advertentie__________________________ _________________________________________________________________ Wij zochten voor U en wij vonden voor U ... meer dan 5000 links naar Belgische sites. Bovendien zijn deze netjes geordend in meer dan 150 rubrieken !!! Het Internet verkennen doe je met http://www.verkenner.be ____________________________Advertentie__________________________ _________________________________________________________________ Je bent lui en werken interesseert je niet? http://belgium.hotjobs.net __________________________Hersenpinsels ___________________________ Bijdragen van onze trouwe lezer __________________________________________________________________ Vanuit het oerwoud in Paraguay (Zuid Amerika) als dank voor de honderd afleveringen van NeTTies. Je ganse lezerskring en zeker Johan en ik, bewonderen je inspanningen. Hartelijke Gelukwensen ! --------------------------------------------------------- Een NeTTies voor Johan " A la gran flauta patron, waar rijden we nu naartoe ?" De pekzwarte ogen van Mburucuya, de Indiaan, staarden ons vragend aan. In het dorpje aan de rand, waar het oerwoud over de heuvels kruipt, had men ons verteld "Ginds boven tegen die bergtop, in een hut woont een gringo (blanke) zoals gij". Daar wilden we kennis mee maken, trapten lustig het gaspedaal tot snelheid 80 en de Toyota Patrol trok een orkaan van opvliegend zand en stof achter zich. Hotsend, botsend over bergen met een panoramisch uitzicht, door dalen met bruisende rivieren, over wankele bruggen waar nooit water gestroomd had, en door waterbeddingen waar geen brug was. Kudden wilde koeien liepen verschrikt weg, hun volle uiers kwik kwak kletsend tussen de galoperende achterpoten. Een manmoedige stier boog de kop, om dat Toyota monster even met zijn horens te bewerken. Over zandvlakten en magere verschroeide grasweiden schokten wij verder. "Ginds achter dat Samuhu bos is het linksaf" zeiden wij aan Mburucuya onze Indiaanse begeleider, die vol bewondering voor de tipische chaco bomen was, met hun opgezwollen, dikbuikige stam vol centimeters lange venijnige stekels en daarboven hun dunne kruin van bladeren. Ge moet de weg hier maar kennen ! Er was tenandere geen weg, alléén opstuivend zand, doornen struiken, verdroogd gras, bossen, diepe kuilen. Maar het stekelige onkruid werd te dicht, de bomen stonden nu zij aan zij, verstrengeld door lianen. Maagdelijk oerwoud. We lieten de Toyota achter. Mburucuya hakte met de machete (Jungelmes) een smal paadje vrij, slingerend en kronkelend naar de bergtop, begeleid door het gekrijs en gefluit van miriaden krekels, vogels en wegvluchtende apen. Onderweg dienden wij alle overredingskracht te gebruiken, want Mburucuya had schrik in de jungel, volgens hem dwalen hier geesten van overledenen rond, in de vorm van bloedzuigende vampiers, vledermuizen en vogelspinnen, de gevreesde tarantelas, een vuist dik die uit hun boomnesten neerploften en met de lang-behaarde zwarte poten kippenvel op ons lijf toverden. Ratelslangen verstoord in hun middag-siesta tingelden kwaad met de staart en cirkelden als een omgekeerd vraagteken omhoog, hun gespleten tong dreigend en blisemend uit- en intrekkend, tropische mossen vraten zich in op de dikke boomstammen, prachtige gekleurde vlinders, groot en zwaar als jonge duiven fladderden omhoog. Meterslange gifgroene pinkdunne slangen flitsten door het gebladerte. De tropenlucht was stomend heet. Toekans en kakatoes krijsten elkaar aan en kolibries lieten de paarsachtige witgevlamde reusenorchideen onaangeroerd. Hoe lang we zo verder gesjokt hebben achter elkaar aan weten we niet, maar uiteindelijk bereikten wij een opengehakte plek in het oerwoud, met een hut. Op afstand klapten wij, volgens het gebruik in de handen. Van onder een oude zak en gedroogde bladeren kroop een bruin-naakt meisje en liep half gebogen, snel achter een uit modder en takken opgetrokken schutsel. In het muurgat verscheen een man: ongeveer 65 jaren, uitgerafelde lap stof als broekje, blonde kop, blauwe ogen, lange baard, roodverbrand lichaam. Onze groet "Ik ben een Vlaming" werd beantwoord met "Godverdomme" en vijf minuten lang kon Johan geen ander woord meer zeggen tegen de eerste Europeer die hem hier bezocht. Veertig jaren zit hij hier. In de laatste oorlogsdagen gevlucht uit Hulst. Heeft enkele Indiaanse vrouwen en een klad mestizo kinderen. Zijn Nederlands is moeilijk geworden. Spaans spreekt hij ook niet, alléén Guarani. Hij maakt valiezen, uit dierenhuiden. Vier valiezen per jaar. Stilaan ontdooit Johan en realizeert zich de werkelijkheid. De begroeting en hartelijkheid zijn onbeschrijfbaar. Hij omarmt ons en beklopt onze rug, de menselijke warmte en oprechtheid die uit zijn welkomsgroet straalt, jaagt ons tranen in de ogen. Wij worden opgenomen in zijn kring. Ver moeten de kinderen zoeken om een blok te vinden als zitbank. Onder het hutdakje, van kleine houten plankjes en gedroogde palmbladeren is het frisser. Een Singer - naaimachine uit de vorige eeuw wordt over de aangestampte vloer dichterbij getrokken en verbeeld een tafel. Een meisje, zonder slipje aan dus we weten het zeker, en haar gescheurd mini rokje was ook veel te kort, bediende de tereré; gedroogde en verpulverde bladeren van een yerba struik in een uitgeholde kalabasvrucht, overgoten met fris water wordt door een rietje opgezogen. Dat gaat in een ronde van hand tot hand en van mond tot mond. De énigste herinnering die Johan nog bezit is een leeg bruin bierflesje met verschenen "Heineken" etiket. Hij bewaart het als een relikwie uit Nederland. Foto's nemen mogen we niet. Geld wil hij niet aannemen, wel een sigaret, maar slechts één, niet het ganse pakje, niet de aansteker die hem zou dienen voor het aanmaken van vuur, niet ons uurwerk dat hem zou vertellen hoe laat het is en welke dag we zijn, niet onze zakdoek, niet ons hemd, niet de eerste hulp verbanddoos, niet de kleine draagbare radio zodat hij tenminste Radio Nederland Wereldomroep gerelayeerd door Bonaire zou kunnen horen, niets wil hij. Hij is gelukkig zodus er ontbreekt hem niets. Wij haden maar één hut gezien, de hut van Johan, maar toch kwamen uit het struikgewas méér naakte kinderen en jonge vrouwen met boorlingen aan de reeds afhangende bruine borsten. Misterie van waar die kwamen en waar die woonden. Vol trots liet Johan ons zijn veestapel zien; twee tamme koeien met ronde buiken en die met tongen als sikkels een soort steppegras aftrokken, een ezel, knorrende biggen, een klad witte kippen en een gans. Het gesprek deinde lachend uit, en uren van broederlijkheid vervlogen en doken onder in de avondschemering. Gelukkig kennen we Hulst in Zeeland, wij zijn geboren in Sint Niklaas het Soete Waasland en aldus verbroederd met Hulst door de Reinaert De Vos sage. Toen begon het.. Zwarte donderkoppen raasden over de naburige heuvels, bliksemschichten doorkloven de hemel, donder roffelde in echo vlagen tussen de bergen en een tropische storm gutste met emmers alles in een zondvloed. Maar de gastvrijheid kent geen grenzen, verstart niet met bliksem en schrikt niet van donder. Enkele kippen de nek omgedraaid, boven houtskool geroosterd en we aten asado. De zelfgebrauwde brandewijn uit suikerriet maakte de tongen vlug losser, het hart nog lichter, de geest benevelder en de beschaafde wereld spoelde uit onze hersenen. Vriend Johan, in Europa doen ze toch verkeerd ! Ze denken om 7 uur afspraak met Mr. X om 8 uur in de bank zijn, om 9 uur stipt telefoneren naar Mr. Y enz., zij gaan kapot aan stress. Wij leven hier rustig, herinneren met moeite wat een bank is, en nog in geen honderd jaren horen we hier een telefoon rinkelen, het uur weten we ongeveer door de schaduw van een stok. Het woord stress staat niet in ons woordenboek, en het woord 'werken' in heel kleine bijna onleesbare lettertjes. Johan, pak nog een pint ... schol ... en de rest 'mañana'! Maar ook aan mooie sprookjes komt een eind, wij moeten terug naar onze 'wereld'. Johan begeleidde ons door het bos tot aan de auto. De uitgeprinte tekst van enkele NeTTies wilde hij wel als herinnering aannemen. Hoewel zijn Nederlands moeilijk geworden is staarde hij met betraande ogen naar die zwarte letters op het witte papier. Door omschrijving in het Guarani verduidelijkten wij hem dat deze berichten regelmatig langs Internet in onze E-Mail terrecht komen. Hij begreep er niets meer van. Eéns per jaar als Johan de vier valiezen gereed heeft, gaat hij de berg af, het oerwoud door, naar het dorp ginds in het dal. Ruilt zijn valiezen voor kinine, zout en jodium, want Johan heeft malaria, zijn troep vrouwen en kinderen gebrek aan zout en jodium. Dan klimt hij terug, door het oerwoud naar zijn hut bergop en is gelukkig. "Neikatú tajhasá sapiaité - Tot ziens" Johan. We namen afscheid. Met ingeschakelde vierwiel aandrijving startte wij. Gutsende regen vormde een gordijn, ondoorboorbaar met de koplampen, de halogeen schijnwerpers deden het beter. Ons hoofd was beneveld door die brandewijn. Mburucuya zat achter het stuur en zong een onverstaanbaar lied, voelde zich gelukkig, had vandaag achter de hut enkele lichamelijke avontuurtjes met Indiaanse meisjes gehad. In de liefde gaat hier alles vlug, dan zegt men niet 'mañana'. De snelheidsmeter durfden we niet bezien, met beide handen vastgeklampt aan het stuurbord tuurden wij door de wild water zwiepende ruitenwissers. Zenuwen en lichaam strak gespannen als een valschermspringer de laatste sekonden voor de sprong. "Tranquilo no más - Rustig maar " zei de zingende Mburucuya. Modder en bruin water spoot als een fontein naast ons omhoog. Bliksem herschiep de kuilen in een oneindige zee van stromend water. Arme Toyota, hij liep vast, op een berghelling, de vier wielen in diepe watergreppels en het motorblok op de rotsige middenberm. Geen honderd meters in de omtrek steun of boom te zien om er zich met de automatische lier uit te trekken. Stram als een ezeln, niet naar voor niet naar achter, geen duikbreed te verroeren, wielen gek draaiend als een watermolenrad. "Tranquilo no mas" zei Mburucuya. Hemd, broek en schoenen uit, en duwen maar. De ezel verroerde niet. Enigste oplossing, terug gaan en hulp halen, 't zijn kilometers maar ja... en we stapten terug in de duisternis, gutsende regen, alleen nog een nat onderbroekje aan, terug naar de hut. Maar we hadden geluk. Mburucuya heeft kattenogen... Hij trapte op een drijvende kleine boomstam en dat was de oplossing, een hefboom om de auto wat op te lichten en tenminste een wiel op hardere grond krijgen. Terug gingen wij in de regen, in de nacht. "Als je vrienden in België je nu konden zien; naakt, een boomstam slepend in deze gutsende regen" zei Mburucuya, zouden zij het hoofd schudden en je dochter Anne Marie zou moederlijk bezorgd wel zeggen : "Denk eraan je goed af te drogen en warme klederen aan te trekken, anders gaat je kou vatten". We gaven Mburucuya gelijk. Archimedes was een knappe vent om het hefboom principe uit te vinden. Maar zelfs met verenigde krachten kregen we de jeep niet op vastere grond. "Tranquilo no más" zei Mburucuya, startte de wagen, versnellingspook in achteruit, choke een beetje aangetrokken en dan terug met twee van vóór hefbomen maar ! En het lukte, de Patrol kreeg vat met één wiel en liep achterwaarts, modder opspuitend, de berg af ! Wij hebben "Tranquilo no más" geroepen tegen de wegspurtende Mburucuya de wagen achterna. Met de bliksemschichten overzagen wij het toneel : de achteruitdeinzende wagen, Mburucuya op zijn hoge behaarde benen hem achterna, de armen als balanceerstokken wiegend in de lucht, door waterkuilen en volgespoelde greppels. Zijn pluimenrok had de helft van de pluimen reeds verloren door het vrijen en de regen, het nog resterende hing er nat en slapperig bij. Wij zijn heelhuids thuis gekomen, doornat, bemodderd, de woorden van Anne Marie indachtig, en ons hart overvol van geluk. NeTTies vrienden, herinnert jullie dat er ergens op deze aardbol een Johan woont voor wie de NeTTies afdruk een relikwie is en heimwee samenvat van bijna een halve eeuw eenzaamheid. Neikatú tajhasá sapiaité Johan, volgende keer brengen we een gans pak NeTTies mee, één voor elk van je kinderen, zodat ze tenminste iets uit België hebben. Your presence is a present to the world ! Greetings Eugenio Home page http://mysp.com/p/sbc Op uw vraag of ik iets interessants heb gevonden op het net moet ik volmondig "JA" zeggen. Althans volgens een gebruiker van onze site: "Toen ik op reis was in Spanje had ik problemen om mijn mail op te halen bij mijn provider. De instellingen van de PC in het Spaanse Cybercafé waren uiteraard niet aan te passen. Ik dankte dan ook alle heiligen in de Hemel toen ik terecht kwam op de site van Merelbeke alwaar mijn probleem in een wip was opgelost. Het is immers van daar mogelijk om de E-mail uit mijn postbus te halen en deze op het scherm te toveren. Een ware ontdekking en een "zege" voor mijn correspondenten ! Vanaf nu ben ik altijd en overal in staat op regelmatige basis mijn contacten te onderhouden !" O ja de URL is : http://www.merelbeke.be/mailman FOR ALL BUSY PEOPLE IN THE WORLD. Around the corner I have a friend In this great city that has no end, Yet the days go by and weeks rush on, And before I know it, a year is gone And I never see my old friend's face, For life is a swift and terrible race, He knows I like him just as well, As in the days when I rang his bell, And he rang mine. If, we were younger then, And now we are busy, tired men. Tired of playing a foolish game, Tired of trying to make a name. "Tomorrow" I say "I will call on Jim" "Just to show that I'm thinking of him." But tomorrow comes and tomorrow goes, And distance between us grows and grows. Around the corner! - yet miles away, "Here's a telegram sir" "Jim died today." And that's what we get and deserve in the end. Around the corner, a vanished friend. If you love someone, tell them. Remember always to say what you mean. Never be afraid to express yourself. Take this opportunity to tell someone what they mean to you. Seize the day and have no regrets. Most importantly, stay close to your friends and family, for they have helped make you the person that you are today and are what it's all about anyway. Pass this along to your friends. Let it make a difference in your day and theirs. The difference between. expressing love and having regrets is that the regrets may stay around forever. If you've received this it is because someone cares for you and it means there is probably at least someone for whom you care. If you're too busy to take the few minutes that it would take right now to forward this to ten people, would it be the first time you didn't or that little thing that would make a difference in your relationships? bram@sisa.be Na al zoveel oproepen in Netties te hebben gezien, waarin zeer desperaat gesmeekt werd om zoals ze het zelf noemen 'kopij' in te sturen, heb ik besloten om dan toch maar Microsoft Word te openen (good old Bill..) en een stukje te schrijven. We kunnen ze immers niet met lege handen laten zitten bij hun 100e editie. Toen ik voor het eerst over Netties las (was geloof ik op een homepage over ezines ofzo) heb ik maar besloten om me aan te melden, of subscriben zoals dat zo leuk heet op het Internet.. En ondanks de af en toe erg grote gelijkenissen met I-Nieuws van Niek Harmans (maar ja wat wil je, ze werken niet voor niets samen) blijft het elke keer een verrassing wat er nu weer in de nieuwe Netties zal staan. De eerste edities die in mijn mailbus vielen zorgden ervoor dat ik mij ging afvragen of al die clichés over Belgen nu eigenlijk wel waar waren. Hoe kunnen mensen die alleen maar patat eten, de Wc-eend brood voeren en nog honderden anderen rare dingen doen waar wij Nederlanders zo leuk moppen over kunnen vertellen (hoewel het hier algemeen bekend is dat jullie ook erg je best doen op het verzinnen van moppen over gierige 'Ollanders.) nu in 's hemelsnaam een ezine maken van zo'n goede kwaliteit als Netties ???? Het moesten haast wel Nederlanders zijn die in een dronken bui een Internetaccount genomen hadden in België bij Skynet of Pandora of elke andere Belgische Internetaanbieder (ik ken alleen de twee hiervoor genoemde) en elke week vanuit het mooie molen- en klompenland internationaal inbelden om een e-zine te versturen, want Belgen kunnen toch geen goede ezines maken dacht ik. Maar hoe meer edities er kwamen, en hoe meer Belgische uitdrukkingen en links er in Netties voorkwamen, des te meer ik mij ervan bewust werd dat het toch echt die Patatbelgen (no offence to onze Zuiderburen.) waren die elke week zo'n mooi staaltje ezine-maken lieten zien. Nu zijn er natuurlijk ook wel vreemde dingen bij Netties, zoals elke week trouw het 2e deel, dat altijd geforward wordt, eerder laten aankomen dan het 1e deel van de HTML-editie, dat gewoon gestuurd wordt, al hoewel volgens de tijd die erbij staat het 1e deel eerder verstuurd is, maar het zou wel heel flauw (en te ingewikkeld) zijn om daar over te gaan zeuren dus dat doe ik maar niet. En ik ga ook niet zeuren over het feit dat ze elke week trouw vermelden dat elke editie zaterdags verschijnt en Netties bij mij toch meestal vrijdags al in de mailbox zit (of lopen we in Nederland gewoon een dag voor op België?).Dit zijn overigens de enige twee kleine 'foutjes' (als je het al foutjes mag noemen, wie weet doen ze het gewoon expres zo.) die ik heb kunnen ontdekken in Netties, want er worden gewoon bijna geen fouten gemaakt. Hoe dan ook, ik kan wel een heel ezine vullen met het beschrijven van grappen over onze Zuiderburen , er zijn dan ook plenty moppenpagina's op Internet waar een aparte afdeling 'Belgenmoppen' is, maar dat doe ik niet, omdat het feest is ! Ik ga jullie gewoon even feliciteren met jullie 100e editie: Van harte, keep up the good work en op de naar de 1000 (hoewel dat nog wel aardig wat jaren gaat duren.). De groeten uit Holland en veel succes met de 100e editie, Jacco The Troubled Human Race In case you needed further proof that the human race is doomed through stupidity, here are some actual label instructions on consumer goods: On Sears hairdryer: Do not use while sleeping. (Gee, that's the only time I have to work on my hair!) On a bag of Fritos: You could be a winner! No purchase necessary. Details inside. (The shoplifter special!) On a bar of Dial soap: Directions: Use like regular soap. (and that would be how?) On some Swann frozen dinners: Serving suggestion: Defrost. (But it's just a suggestion!) On Tesco's Tiramisu dessert: Do not turn upside down. (printed on bottom of the box) (Too late! You lose!) (I love it: food to tick you off.) On Marks & Spencer Bread Pudding: Product will be hot after heating. (Are you sure??? Let's experiment.) On packaging for a Rowenta iron: Do not iron clothes on body. (But wouldn't that save more time?) (Whose body?) On Boot's Children's cough medicine: Do not drive car or operate machinery. (We could do a lot to reduce the rate of construction accidents if we just kept those 5 year olds off those fork lifts.) On Nytol sleep aid: Warning: may cause drowsiness. (One would hope!) On a Korean kitchen knife: Warning keep out of children. (Or pets! What's for dinner?) On a string of Chinese-made Christmas lights: For indoor or outdoor use only. (As opposed to use in outer space.) (Or underground?) On a Japanese food processor: Not to be used for the other use. (Now I'm curious.) On Sainsbury's peanuts: Warning: contains nuts. ( Not to mention the nut who wrote the warning ) On an American Airlines packet of nuts: Instructions: open packet, eat nuts. ( DDDUUUHHH) On a Swedish chainsaw: Do not attempt to stop chain with your hands or genitals. (What is this, a home castration kit?) On a child's superman costume: Wearing of this garment does not enable you to fly. (That's right, destroy a universal childhood fantasy!) A.J. Baudrez E-mail : alain.baudrez@village.uunet.be Homepage : http://gallery.uunet.be/alain.baudrez ik zou ook mijn steentje willen bijdragen toto de 100ste aflevering ik ben, er al geruime tijd op ge abboneerd en vind een een zeer goede e-zine een vraagje hilde werk jij daar helemaal alleen aan en ga jij dan nog werken of word jij betaalt wie een beetje zin heeft in horror kan altijd gaan naar www.rottn.com nog een aanra der vor te chatten chat.to.be hier kan je uit verscheidene talen leeftijden enzovoort kiezen in de 30 zelfs iedereen die een vrindje zoekt o ee te ailen kan altijd ailen naar erik@wol.be dit mag je verelden in je e-zine (wat waarschijnlijk niet het geval zal zijn )ik stel voor om niet 2 edities mqar veel meer te publiceren voor de 100ste alle goede dingen die binnenkoen dat kabn toich geen kwaad de mensen een beetje slimmer laten worden en ik ben 14 jaar tot de volgende e-zine daag R. Vanasbrouck "De Toorn der Digitale Maatschappij" 31/12/1999, 23u47: Ik zit voor mijn pc, te wachten op de impact van het grote probleem van de jaarwisseling. Wat vele computerdeskundigen met een bang hart tegemoet zien, is voor mij slechts een avontuur: mijn computer passeerde vlot alle millenniumtesten die ik met hem uitvoerde, en dat waren er nogal wat - ik wilde absolute zekerheid. Maar dat is dus niet met alle computers het geval, zeker niet met de vele oude modellen die nog her en der over de wereld verspreid staan, weak links in het grote computergeheel, die al de andere computers mee in het verderf kan storten! En daarom is het gedrag van die analysten ook wel te begrijpen. Niemand weet al wat er kan gebeuren, wel is er veel over gesproken, er zijn talloze artikels aan gewijd, gloednieuwe websites zijn geopend, de gebruikelijke tests zijn verschenen, verscheidene keren "oefenden" grote bedrijven en instellingen de overgang van 1999 naar 2000 via gesimuleerde scenario's, die goed of slecht afliepen. En normaal gezien zou iedereen hiervoor klaar moeten zijn, van de kleinste personal computergebruiker tot de grootste computerdeskundige. Maar toch. 23u51: Ik bedenk dat dit fenomeen van nog groter belang is, nog minder voorspelbaar is dan de invoering van de nieuwe Europese munteenheid, de Euro, zelfs op economisch gebied. Want aan de Euro zal iedereen zich moeten en kunnen aanpassen, terwijl dit probleem slechts de economie ruim overstijgt. En omdat dus niemand écht weet. Vol spanning zit ik naar mijn beeldscherm te turen, terwijl ik deze tekst intik. En ik kan het niet nalaten om de 20 seconden mijn muis naar beneden te bewegen om de systeemklok in de gaten te houden. Hopelijk blijft de download, die ik bezig ben (ICQ v2000a build 1620), draaien, ook tijdens de jaarwisseling, want de nieuwste versie van ICQ telt al 5 Mb meer dan zijn voorgangers. Meer features, wat wil je? 23u57: Het nieuwe jaar komt angstvallig dichterbij. In de chatroom, waarin ik op dit moment join, komt het probleem steeds meer ter sprake: zullen we binnen 5 minuten nog steeds online zijn??? Zullen we nog kunnen chatten? Eén van mijn Internet-vrienden, met nickname 'Star', schrijft dat hij voor alle zekerheid zijn computer zal afsluiten, nog voor het zover is. Enkele anderen volgen zijn voorbeeld, en even later zijn er 6 mensen uit de chatroom verdwenen, 'Star' incluis. Ik betrouw op mijn pc, wil niets missen van wat er gaat gebeuren, en volg dus zijn raad niet. Wet tel ik het aantal mensen die zich op dat moment in de chatroom bevindt: 17. Zullen het er straks nog zoveel zijn. 1/1/2000, 00u02: Alles verliep bij mij zonder problemen, er zijn nog steeds 17 mensen in de chatgroup, buiten loeit het vuurwerk, alles schijnt nog perfect te werken: computer, televisie, radio,. De nieuwsberichten verspreiden geen onheilscenario's, behalve dan over de burgeroorlog die in de VS woedt (nog steeds omtrent het afzettingsproces van William Jefferson Clinton) en het feit dat de jeugd meer en meer agressiever wordt. De nieuwslezer haalt een computeranalyst voor de microfoon, die opgelucht meedeelt dat de 'jaarwisseling geweldig en zonder noemenswaardige problemen is verlopen'. 21/11/2000, uur niet belangrijk: ik ontdekte zonet deze tekst op één van mijn 19 harde schijven! Ik herinnerde me al niet meer dat ik deze tekst had getypt, net zomin als ik me de hätze voor ogen kan halen die de jaarwisseling 1999 ? 2000 teweeg bracht. Het lijkt al zo lang geleden, en belachelijk overdreven, achteraf gezien. Waar al die briljante computerdeskundigen zo bang van waren, blijft een raadsel, maar er is NIKS gebeurd, totaal NIETS!!! Natuurlijk zijn er tijdens deze eeuw weer grote ontwikkelingen voorgekomen in de computerindustrie, zoals de kunstmatige intelligentie (artificial intelligence) en het kunstmatige digitale gevoelens (artificial digital senses), waardoor de computer bijna volledig identiek aan de mens kan handelen. Een enorme vooruitgang, dit jaar, zeg dat wel, en ik heb zo'n flauw vermoeden dat dat te maken had met het Y2K-probleem: de technologische vooruitgang dit jaar is bijna even groot en even snel gebeurd als de vooruitgang van de afgelopen 5 jaar!!! Volgens mij hebben soft- en hardwareproducenten met opzet gewacht tot de gevreesde jaarovergang voorbij was. Waarom? Daarop kan ik niet antwoorden, het is puur intuïtie! HELP, AU SECOURS, HILFE!!! Dit is een noodoproep, an emergency!!! Het is vandaag 1 januari 2001, en wat er met de wereld gebeurt lijkt alle menselijke fantasie te overstijgen. Binnen enkele uren is de aardbol volledig uit het heelal verdwenen, onze computers - de vooruitgang die de mens nota bene zelf heeft ontworpen - zijn slimmer geworden dan de mens, zo slim zelfs dat ze tijdens deze eeuwwisseling samenspannen om het menselijke ras volledig van de aardbol te doen verdwijnen en zelf over de aarde te heersen!!! Alle computersystemen over de hele wereld hebben er de brui aan gegeven, en achteraf gezien was dit het enige steunpunt dat de mens nog in leven hield!!! Ik zal dit mailen naar iemand in het verleden, gelieve dit naar iedereen die je kent door te sturen, dit is GEEN GRAP, wees voorbereid op wat komen zal, STOP de computer-ontwikkeling en dan zullen de mensen uit de toekomst u zeer dankbaar zijn, WERK aan uw eigen overleven, ik kan alleen maar hopen dat u aan deze noodkreet gevolg geeft, dan red u mij, uzelf en alle mensen die de aarde bewonen!!! Een toch wel zeer merkwaardige e-mail die ik kreeg. Ik heb het dan ook dadelijk doorgestuurd naar alle mensen die ik ken. Ik weet niet of ik het moet geloven, maar ik denk wel dat we de raad van de onbekende moeten opvolgen: als computers binnenkort slimmer dan mensen worden, kunnen ze alles met ons doen, zoals wij nu alles kunnen doen met dieren. Misschien is dit echt, kunnen wij binnen 2 jaar inderdaad e-mailen naar mensen in het verleden, of is het slechts een aanklacht tegen de digitale computermaatschappij. en moeten we bij de ontwikkelingen in de hedendaagse computerindustrie inderdaad niet té hard van stapel lopen. stof tot nadenken! Filip Heselmans. URL: http://listen.to/ALWebber Afsluiter : Echtelijke dialoog : "Ik denk dat ik gecremeerd wil worden" "OK, doe je jas maar aan" -- Dit bericht bereikt u via de NETTIES rondzendlijst. Om u uit te schrijven, stuur een e-mail naar listserver@intersight.net met in de tekst van het bericht: "unsubscribe netties". Om u in te schrijven,  stuur een e-mail naar listserver@intersight.net met in de tekst van het bericht: "subscribe netties". Inschrijven en uitschrijven kan ook via de website http://welcome.to/netties